W każdym kraju ludzie porozumiewają się w innym języku. W ramach realizacji ogólnopolskiego projektu edukacyjnego „Europa i Ja” dzieci w świetlicy szkolnej poznały: powitanie, pożegnanie i zwroty grzecznościowe oraz nazwy wielu rzeczy, przedmiotów i zabawek w języku włoskim. Następnie Świetliczaki tworzyły słowniczek obrazkowy podpisując w języku włoskim.
Dzieci uczęszczające do świetlicy szkolnej „Słoneczko” w ramach ogólnopolskiego projektu edukacyjnego „W skarbcu Polski” zrealizowały kolejne zadanie, zdobyły skarb nr 3 – dialekty języka polskiego. Dawniej na ziemiach polskich funkcjonowały dialekty języka polskiego, czyli regionalne jego odmiany. Gwara mazurska zaliczana jest do dialektu mazowieckiego. W zależności od tego, w której części Mazur mieszkamy, gwara może się różnić. W ich obrębie można wyróżnić dwa zespoły gwarowe – mazurski zachodni i mazurski wschodni. Oczywiście nie była to czysta polszczyzna, a swego rodzaju gwara, pełna naleciałości z języka niemieckiego – mowa mazurska. Typowe jest dla tego dialektu tzw. mazurzenie, Polega ono na wymawianiu zamiast spółgłosek dziąsłowych cz, sz, ż, dż głosek zębowych: c, s, z, dz. Na przykład: „czepek” jako „cepek”. W czasie zajęć dzieci stworzyły słowniczek obrazkowy, gdzie podpisywały obrazki w gwarze mazurskie.
W ramach realizacji ogólnopolskiego projektu edukacyjnego „W skarbcu Polski”, dzieci uczęszczające do świetlicy szkolnej „Słoneczko” zrealizowały kolejne zadanie nr 8 – strój regionalny. Jak Polska długa i szeroka mieni się różnorodnością barw w strojach ludowych. Jednym z najbardziej charakterystycznych przejawów kultury ludowej jest strój. Warmiński strój ludowy zaniknął już pod koniec wieku XIX, na skutek ówczesnych przeobrażeń historycznych i ekonomicznych na tym terenie. Warmiacy nosili strój prosty, kolorowy, dostosowany do dnia powszedniego i świątecznego.
Najważniejszymi cechami stroju kobiecego były koszule szyte z białego, lnianego płótna. Przód miały rozcięty i zapinany na guziki, rękawy marszczone wykończone mankietem, kołnierzyk niewielki, wykładany. Typowym elementem kobiecego stroju warmińskiego były czepce, zwane twardą mycką lub galonkiem, z pięknie haftowanymi złotymi lub srebrnymi nićmi denkami, wiązane pod brodą, ozdobione z tyły jedwabnymi wstążkami opadającymi na plecy. Kobiety nosiły obcisłe kaftaniki i kabaty kloszowo usztywniane z tyłu oraz długie, sięgające kostek, spódnice (zwane kitlami)u dołu ozdobione falbanami i pliskami. Pod spódnice ubierane były jedna lub dwie halki, które nadawały ubiorowi kloszową sylwetkę. Uzupełnieniem kobiecego stroju była kaszmirowa lub turecka chusta narzucana na ramiona i plecy. Tradycyjnym elementem męskiego stroju warmińskiego była długa jasnogranatowa, szara lub brązowa sukienna sukmana, szyta z wełnianej folowanej tkaniny, przewiązana w pasie kolorową krajką. Strój męski składał się z czerwonej kamizelki zwanej westą, która zapinana była na osiem błyszczących guzików z długim, obszernym kołnierzem W lecie noszono białe parciane spodnie, zimą zaś granatowe lub czarne sukienne spodnie, wpuszczone w długie skórzane buty zwane skórzniami. Na głowie noszono kołpak, czyli futrzaną czapkę. Latem nakryciem głowy był słomkowy lub filcowy kapelusz. Po II wojnie światowej strój warmiński został zrekonstruowany. Podczas rekonstrukcji nastąpiło pomieszanie elementów stroju warmińskiego i mazurskiego. Tak zrekonstruowany strój określany bywa jako strój warmińsko- mazurski. Strój ten obecnie stanowi „kostium” ubierany podczas ważnych uroczystości lokalnych, imprez artystycznych, noszony jest zarówno przez ludność miejscową jak i napływową. W ramach zajęć dzieci rysowały i kolorowały warmiński strój ludowy (damski i męski).
W ramach udziału w ogólnopolskim projekcie edukacyjnym „Wspólnie mocniejsi - uczymy się przez integrację” dzieci uczęszczające do świetlicy szkolnej „Słoneczko” zrealizowały pierwsze zadanie „Bajkowy świat – tworzymy własne postacie”. Wszystkie Świetliczaki z wielkim zaangażowaniem tworzyły bajkowe postacie.
Uczniowie klas IV i VI wzięli udział w konkursie na komiks w języku angielskim. Ich zadaniem było wymyśleć zabawną historię związaną z pierwszym dniem jesieni. Wszystkie prace były bardzo interesujące i kolorowe. W klasie IV pierwszą nagrodę zdobyła Katherine Gescholowitz, a w VI Adrianna Gesek. Gratulujemy!
Powered by aSc EduPage
.png)
